Middagje MoMa

Donderdagmiddag zijn we naar het MoMa gegaan om het retrospectief van De Kooning te zien. Begin jaren 80 heb ik ook al eens een grote overzichttentoonstelling van hem in het Centre Pompidou gezien, maar dit was nog wat uitgebreider. Er was zelfs werk van hem te zien dat hij nog in Rotterdam had gemaakt! Niet erg interessant, maar het is leuk om te zien dat elke kunstenaar met hetzelfde begint. Tenminste tot de jaren 80. Daarna werd er aan vakken als model en stilleven niet meer zoveel aandacht besteed.
De foto is genomen buiten de tentoonstelling, want het was verboden foto's te maken. Het grote doek is een mural op canvas uit de jaren 30, toen De Kooning gebruik maakte van een soort BKR en door de overheid betaald werd om kunst te maken. Links een foto van hem in zijn prachtige grote atelier.

Er waren veel tekeningen en voorstudies. Het is mooi om te zien dat er vanaf het begin een handschrift is, dat tot aan het eind blijft en steeds losser wordt.
Het mooiste vond ik toch de grote abstrakte landschappen en de latere vrouwenschilderijen. In de loop van de jaren had ik sommige al eens gezien, maar andere had ik echt nooit in het echt gezien.
Zijn beelden en latere werk (na 1980) heb ik overgeslagen, want dat intersseert me niet. Het overzicht loopt tot 1986, maar het is de vraag of De Kooning toen nog compos mentes was oftewel "all his faculties intact".
Het was gelukkig niet zo druk in het MoMa als op feesdagen. We konden zelfs een plaatsje veroveren in het cafe.

Op het plaatje hiernaast bevindt Jelle zich in een kunstwerk van Carlito Carvalhosa, een immens hoog doolhof van stof, dat in de hal van het MoMa verschillende verdiepingen hoog zich uitstrekte. In het midden stond een vleugel. We hadden 's middags het pianostuk van Philip Glass gehoord. Dat kwam daar kennelijk vandaan. Op de terugweg was het rush-hour. Vandaag is Veterans Day. Veel mensen hebben vrij en gaan een lang weekend weg.